شفاعت حضرت  فاطمه(س)

ای شیعه دهم مژده که در روز جزا

بر درب جهیم چون بر آید زهرا(س)

آن دم که کشند اهل عصیان به جهیم

آنان که گناهکار بوده و اهل جفا

گر فاطمه(س) خواندش به پیشانی وی

موءمن به خدا بوده و هم اهل ولا

گوید که خدا! فاطمه ام نامیدی

یعنی که من و جملگی آل عبا

نسل من و دوستان مارا همگی

از آتش دوزخت نمودید رها

حقّ است مرا وعده ایا دخت رسول!

آید  زخدای لم یزل این آوا

گر سوی جهیم می کشند اینان را

خواهم شنوم شفاعت از سوی شما

بینند مقام تو  همه دشمن و دوست

آنگاه پذیرم آن شفاعت یکجا

دستش توبگیر هر آنکه موءمن خوانی

بر جنّت ما  وی اش تو داخل بنما

عظیم سرودلیر

18/9/87

شهر مقدّس قم